Preek van de week, zondag 12 dec
Voorganger: Ds. M.W. Vrijhof, Geen vrees maar vertrouwen
De tekst van vandaag: Lucas 1 : 57 – 79
In onze wereld hebben we dagelijks te maken met angst. Angst kan je levensvreugde wegnemen. Je kunt bang zijn om afgewezen te worden, door je partner, je baas, misschien ook wel door God? We verlangen naar een leven zonder angst. Een “hemel op aarde”.
Het loflied van Zacharias staat vol met robuuste taal. De Heilige Geest vervult hem met een visioen over een wereld zonder vrees. God ontvouwt zijn plan. Er zal een nieuwe wereld zijn.
Dit lied bestaat uit twee delen. Eerst klinken allerlei woorden over vroegere beloftes van God aan Abraham en aan David. Het tweede deel begint met de woorden “En jij kind”. Zacharias stapt over van het verleden naar het heden. Van de belofte naar wat zich nu bezig is te voltrekken.
Zacharias zingt van een grandioze toekomst, maar ongeveer 30 jaar later ligt het hoofd van Johannes op een schaal, opgeofferd aan de wrede grillen van een machthebber. Niks einde aan de vrees. En dat geldt niet alleen voor Johannes, maar ook voor dat andere kind van Maria. Ook hij zal niet lang leven en eindigen aan het kruis. Is er dan wel een nieuw begin?
Toch houden wij het vol om naar hen te blijven kijken naar die wegbereider, maar vooral naar Hem voor wie hij de heraut was. Zij zijn niet gezwicht voor de angst. Zij bleven trouw aan het visioen van een wereld zonder vrees.
U denkt nu misschien: Maar ik ben geen Johannes en ook geen Jezus. Hoe kan ik leven zonder angst?
Het lied zegt: “God gaat het doen.” Hij reikt naar onze harten en naar onze wereld en Advent vieren is, dat je je daarbij aansluit in geloof. Het leidt onze voeten op weg van een wereld van vrees naar een wereld van vrede. Daarmee eindigt het lied van Zacharias.
Er is veel te vrezen, maar weer is tegengif. Het geloof, het vertrouwen op Jezus. In Hem ontvangen wij kracht om vrees te trotseren.
Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.
