Preek van de week, zondag 20 november

Voorganger: Ds. J. Maasland Wat is jouw uitzicht?
De teksten van vandaag: Prediker 11 : 7 – 12 : 5 en Hebreeën 11 : 1 – 16

Uitzicht is meer dan wat je kunt zien. Wat wij vanmorgen zien is, dat 3 kaarsen zijn aangestoken om
overleden gemeenteleden, familie, vrienden of bekenden te gedenken. Maar ons uitzicht ontvangen
we vanaf de grote kaars. Die verwijst naar Jezus Christus, die uit de dood is opgestaan. En de drie
kaarsen, die aan dat licht zijn ontstoken, verspreiden daardoor licht en warmte ondanks dat ze ons
herinneren aan mensen, die overleden zijn.
Wat is ons uitzicht? Prediker beschrijft in zijn cynisme. “Het is allemaal leegte”. Het leven gaat
voorbij.
In de brief aan de Hebreeën gaat het over hetzelfde. Het gaat over het geloof, maar ook over dat
mensen in geloof gestorven zijn zonder dat wat ze hoopten en verwachtten werkelijkheid is
geworden.
Is het daarom een leeg geloof? Dat zou je op basis van de feiten kunnen zeggen, maar dan heb je
geen uitzicht. Wij worden bepaald bij het uitzicht dat we hebben. Ons uitzicht is God. Hij ziet jou. Hij
heeft je geschapen. En daarin verschilt ons leven niet zoveel van dat van Abel, Henoch, Noach,
Abraham en Saraï. Wij geloven het ook, maar we zien het niet.
Wat mensen zeggen en doen krijgt door het geloof waarde voor de ander. Door het geloof spreken
de geloofshelden nog steeds. Hun geloof was de verwachting, die ze hadden op grond van wat zij van
God hadden vernomen. Ze leefden met uitzicht. Zij leefden van de belofte.
Ons uitzicht wordt bezongen in de liederen van vanmorgen. “Daar ruist langs de wolken een lieflijke
naam, die Hemel en aarde verenigt tezaam” en “Ik zeg het allen dat Hij leeft, dat Hij is opgestaan”.
In de harde werkelijkheid van het afscheid nemen, straalt het licht van Pasen. In het licht dat Hij ons
heeft gegeven zien wij elkaar en onszelf en zijn we mensen met uitzicht en zingen we van Jezus
Christus, die ons leven is vandaag en morgen en door de dood heen.