Preek van de week, zondag 27 augustus

Voorganger: Ds. M.W. Vrijhof Neem Mijn juk op je
De teksten van vandaag: Matteüs 11 : 2 – 7 en 16 – 20


De zorgeloze jaren lijken voorbij. De ene crisis na de andere dient zich aan. We leven in een
turbulente tijd. Hoe kun je in zo’n tijd moedig en veerkrachtig zijn?
Het gelezen bijbelgedeelte is het begin van grote turbulentie in het leven van Jezus. Hij vindt geen
gehoor en daarover is Hij ontzet. Hij wil helper en heilbrenger zijn.
In die tijd van turbulentie keerde Jezus zich naar boven. De Vader heeft het aan Hem gegeven om
Zijn liefde voor zondaren in de wereld bekend te maken.
Kom naar Mij, zegt Hij. Neem Mijn juk op je. Ik ben zachtmoedig en nederig van hart.
Het woord juk klinkt niet aantrekkelijk. Het beknot de vrijheid.
Op ieders leven drukt wel een bepaalde last. Wij willen naam maken, gewaardeerd worden. Ons
onrustige hart zoekt vervulling. Misschien lijden wij onder het juk van allerlei eisen, qua uiterlijk of
bezit. Het juk van de social media is groot. Misschien het juk dat we de lat te hoog leggen voor
onszelf of zijn we voortdurend krampachtig bezig om te laten zien, dat we een echte gelovige zijn.
Jezus zag de jukken, die door Farizeeën en Schriftgeleerden werden opgelegd. Mensen probeerden
wel, maar konden niet voldoen aan de eisen. Neem Mijn juk op je, zegt Jezus, Ik kom niet met eisen,
maar met genade, liefde en vergeving en hoop.
Hoe je bij Hem komt? Jezus zegt: Let op de weg van de liefde. Zet je voeten in Mijn sporen. Kom, doe
mee en je zult rust vinden. Niet dat de turbulentie van het leven aan je voorbij zal gaan. Die ging ook
niet aan Hem voorbij.
Rust is, dat je mag weten dat je er mag er zijn. Je keert je dan net als Jezus in alle turbulentie naar
boven, naar de Vader in de hemel en naar de mensen om je heen. In het Avondmaal mogen we iets
van die rust ontvangen. Je komt thuis op je ultieme bestemming.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

Tekst van de dag

De hemel verhaalt van Gods majesteit, het uitspansel roemt het werk van zijn handen, de dag zegt het voort aan de dag die komt, de nacht vertelt het door aan de volgende nacht.