Preek van de week, zondag 24 maart

Voorganger: Ds. C. van Atten “Verlangen….”
De tekst van vandaag: Lucas 22 : 1 – 20

Verlangt u naar het avondmaal? Misschien zegt u: Ja, natuurlijk. Misschien weet u het antwoord niet.
Misschien bent u eigenlijk niet hierheen gekomen met verlangen. Het was nogal druk deze week in
ons leven in de wereld en werd u daardoor beheerst. Je kunt er ook tegenop zien. “Iedereen ziet mij
aan gaan, maar mijn geloofsleven is nou eenmaal niet altijd zo sterk. De vraag of wij verlangen naar
de ontmoeting met Christus is belangrijk, maar het belangrijkst is toch, dat Christus verlangt naar
ons. Dat geeft de doorslag. Dat is de kern van het evangelie.
In de tekst geeft Jezus aan hevig te verlangen naar het Pesachmaal, maar of dat voor de discipelen
ook geldt, is de vraag.
De Pesachviering, het feest van het ongedesemde brood. De verlossing, de bevrijding heeft haast.
Jezus verlangde ernaar omdat Hij Zijn komend lijden wil aankondigen. Hij pakt het brood spreekt de
dankzegging uit en breekt het brood en de beker. Dit is Mijn lichaam, dit is Mijn bloed. Het bloed van
het lam dat onze zonden op zich nam. Het draagt de schuld, hoe groot, hoe diep ook.
Wat er straks gaat gebeuren is niet de dood van een held, een krachtpatser of een loser, maar de
dood van een Heiland, die verlangt naar de mensen, naar de viering en de ontmoeting. Bevrijding,
verlossing, nog meer: verzoening. Kernwoord in de gemeente van Christus, in de schriften en aan de
tafel.
Jezus geeft aan, dat het Zijn verlangen is om ons te laten zien hoe diep Hij ons lief heeft, ondanks ons
dwalen of ons gebrek aan verlangen en ondanks onze zwakte.
“Ik heb je lief tot het bittere einde en daar voorbij. Ik geef daarvoor Mijn leven.” Het geheim daarvan
is niet in te schatten. Leef er in, leef ermee en ga er mee verder met het geheim van de vrede van
Christus. Vrede die alle verstand te boven gaat. De vrede van het koninkrijk van liefde, vrede, recht
en genade