Voorganger: Ds. B. Reinders Israël eerst
De tekst van vandaag: Efeze 2 : 11 – 3 : 6
In Efeze was een gemeente ontstaan met Joden, Grieken en Romeinen. Sommige gelovigen voelen
zich anders dan anderen door hun afkomst als Grieken en Romeinen. Als je dan christen wordt, moet
die gedachte eigenlijk wegvallen, maar toch blijft die band van afkomst sterk.
Paulus zegt: “Bedenk, dat u buiten het verbond viel, dat God met Isaac en Jakob sloot. Jullie leefden
zonder verbond en zonder hoop in deze wereld”.
God begon met Israël. Een ingewikkeld verhaal als je denkt aan de staat Israël, maar Paulus heeft het
niet over een staat, want die bestond toen nog niet. Hij heeft het over de nakomelingen van Abram,
Isaac en Jakob. God heeft dat volk uitverkoren. Niet omdat het zo’n volgzaam volkje was. Daarover
kunnen we lezen in het Oude Testament.
Sommigen zeggen: Geldt dat nog wel? De Joden hebben de Messias toch verworpen?
Jezus was een Joods kind en groeide op bij Joodse ouders. Maar ook als de Joodse gelovigen een
andere gedachte hebben over de Messias (dat die nog moet komen) zegt Paulus in Romeinen 9: “De
Genadegaven en de roeping van de Here God blijven staan. Daar komt Hij nooit op terug.” Het begon
bij Israël, maar ook wij horen erbij. “Nu bent u, die ver weg was, in Christus dichtbij gekomen door
Zijn bloed.”
God beloofde lang geleden: “In jou, Abraham, zullen alle geslachten gezegend worden.” In Christus
heeft God die belofte vervuld. Hij komt vanmorgen ook naar ons. Wij mogen er ook bij horen. Samen
krijgen we de boodschap van vrede. Laten we dat vasthouden en ons niet laten meeslepen in
emoties over de staat Israël. Laten we bidden: “God, geef vrede, stop het maken van slachtoffers.”
God komt eerst. Hij zal vrede brengen. Hoe en wanneer weten we niet, maar wij, die eerst op afstand
stonden, zijn er bij. Je mag dan ook met al je zorgen en al je moeiten bij het kruis van Christus komen.
Dat geeft toekomst, vrede en hoop voor alle volken.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 29 september
• Preek van de week, zondag 22 september
• Preek van de week, zondag 15 september
• Preek van de week, zondag 8 september
• Preek van de week, zondag 25 augustus

Voorganger: Ds. M. Hogenbirk Het gesprek- onbegonnen of niet begonnen?
De tekst van vandaag: Genesis 32 : 20 – 33 : 12

Een gesprek is een ontmoeting. Geloven kun je niet zonder een goed gesprek met God en met elkaar.
Bij een conflict, moet je een gesprek voeren om samen verder te kunnen. We zien dat soms als
onbegonnen werk. “De ander wil mij niet horen of begrijpen”. We weten niet hoe we de
gevoeligheden op tafel moeten leggen en beginnen er daarom maar niet aan.
Jakob en Ezau zijn elkaar uit de weg gegaan. Toch zijn ze als broers tot elkaar veroordeeld. Zo zijn ook
gelovigen als broers en zussen tot elkaar veroordeeld.
Jakob en Ezau zijn tegenpolen. Jacob steelt met hulp van zijn moeder het eerstgeboorterecht. Daarna
moet hij vluchten. Na een verblijf bij zijn oom moet hij ook daar vandaan vluchten. Hij kiest er dan
voor om terug te gaan naar zijn vader en zijn broer. Het onbegonnen gesprek, de confrontatie met
Ezau, moet hij toch aangaan. Jakob is angstig. Hij is de bedrieger, die zijn vader en broer onder ogen
moet komen. Hij stuurt boden en geschenken vooruit om Ezau gunstig te stemmen en zoekt
vervolgens zijn toevlucht bij God.
Jakob komt om verzoening te vragen. Dat is meer dan vergeving. Vergeven kun je zonder samen
verder te gaan. Bij verzoening wil je samen verder. De nacht voorafgaand aan de ontmoeting is één
grote worsteling, net als de nacht die Jezus doorbracht in Getsémané.
In het gevecht moet hij zijn vastberadenheid aantonen om zich te verzoenen met zijn broer en zijn
vader en met God. Daarna loopt het anders dan verwacht. Waar het de bedoeling was dat Jakob Ezau
ging ontmoeten, ontmoet Ezau Jakob. God heeft het omgedraaid. Hij laat het onbegonnen gesprek
op Zijn manier toch beginnen. Jakob ziet zijn ontmoeting met Ezau als: “Oog in oog staan met jou is
oog in oog staan met God”. Hij wordt geconfronteerd met zijn bedrog. Na de ontmoeting houdt
Jakob Ezau af en gaat eigenwijs zijn eigen weg. Het onbegonnen begonnen gesprek wordt niet
afgemaakt. Dat is nu zonde.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 15 september
• Preek van de week, zondag 8 september
• Preek van de week, zondag 25 augustus
• Preek van de week, zondag 18 augustus
• Preek van de week, zondag 11 augustus

Voorganger: Ds. J. Maasland God schiep het licht tot driemaal toe
De tekst van vandaag: Genesis 1 : 1 – 5 en 2 Korintiërs 4 : 1 – 15

God schiep het licht. Het kwam er bij de schepping op zijn Woord. De tweede keer bracht Jezus
Christus het licht in ons hart. Maar wat was het licht op de eerste dag als de zon, de maan en de
sterren pas op de vierde dag kwamen?
Israël belijdt in de eerste hoofdstukken van de bijbel het geloof in God de schepper tegen de
achtergrond van de slavernij in Egypte.
Tegenover de onderdrukking in dienst van Ra, de god van de zon zegt Israël: “Onze God schiep het
licht”. Israël zegt eigenlijk: ”Ons leven, ons heil, onze verwachting en onze hoop liggen in deze God
die het licht tevoorschijn riep voordat zon en maan en sterren verschenen.
Paulus schrijft: Kijk naar het begin, waar Hij alles schiep en het licht in de wereld bracht. In Jezus
Christus heeft Hij dat nog een keer gedaan doordat Hij mens is geworden zoals wij. Hij legde alles af
om ons te redden.
God wil, dat het weer licht is. Dat we in de duisternis van deze wereld met hoop en verwachting
staande kunnen blijven.
Paulus wilde in duidelijke taal met de gemeente terugkeren tot de bron van het leven.
Dan kan het niet anders of je komt uit bij de God , die gesproken heeft: “Uit de duisternis zal licht
schijnen”. God wil het leven, wil Zijn plan verwerkelijken en dat heeft Hij onderstreept door Zijn Zoon
in de wereld te zenden.
Het gelaat van Christus toont niet de keizer op zijn troon, niet de zonnegod die zich laat aanbidden,
maar de “man van smarten”.
Wij danken ons leven en de hoop en verwachting aan deze God die licht brengt. Zijn woord is een
woord met macht. Als Hij wil , gaat het licht schijnen in ons hart. Dan zien wij Jezus Christus zoals Hij
is. Dan zien wij Gods reddende kracht. Dat geeft ons moed en daarmee kunnen wij het leven aan.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 8 september
• Preek van de week, zondag 25 augustus
• Preek van de week, zondag 18 augustus
• Preek van de week, zondag 11 augustus
• Preek van de week, zondag 28 juli

Voorganger: Ds. R.G. den Hertog Eigenlijk kan dit niet
De tekst van vandaag: Rechters 14

Er wordt vaak gezegd, dat het klimaat belangrijk is en we ons gedrag moeten aanpassen, maar in
praktijk doen we er maar weinig aan.
Iets vergelijkbaars is er aan de hand met het verhaal van Simson.
Simson werd al vóór zijn geboorte bestemd als Nazireeër, om namens God aanwezig te zijn. Hij mag
zijn haar niet knippen, geen alcohol drinken en niet in aanraking komen met de dood en hij moest
een begin maken met de verlossing van Israël uit de greep van de Filistijnen.
Maar op zijn eerste reis doodt hij een leeuw. Later haalt hij honing uit de dode leeuw. Nog later geeft
hij een feest waar ongetwijfeld ook alcohol werd genuttigd. Als derde trouwt Simson met een meisje
uit een vijandig volk. Hij knoopt banden aan met de onderdrukkers in plaats van te werken aan
bevrijding.
Hij wordt veelbelovend aangekondigd, maar maakt er uiteindelijk een potje van.
Dat is een voorbeeld van wat er in Israël mis is in die tijd. Ieder doet wat goed is in zijn of haar ogen.
Van ons wordt gevraagd om op een verantwoorde manier om te gaan met het klimaat, maar toch
gaan we met het vliegtuig op reis. Wij hebben een hoge roeping om in deze wereld iets van Gods
koninkrijk van recht, gerechtigheid, liefde, genade waarin de schepping weer recht getrokken wordt.
Maar wat brengen wij daarvan terecht? Maken wij er niet net als Simson een zootje van?
Gelukkig is er naast al het negatieve in dit verhaal ook een teken van hoop. We lezen steeds: “dat het
de Heer was die……”
We zijn als gemeente bij elkaar om ondanks ons gestuntel te laten zien, dat we leven met de God van
dit verhaal, die dwars door menselijk gestuntel heen bezig is Zijn patroon van recht en vrede te
haken. Dat is het hoopvolle refrein van de bijbel.
Eigenlijk kan het niet wat wij doen, maar het hoeft ons niet wanhopig te maken, want wij hebben
een God, die alles kan.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 25 augustus
• Preek van de week, zondag 18 augustus
• Preek van de week, zondag 11 augustus
• Preek van de week, zondag 28 juli
• Preek van de week, zondag 21 juli

Voorganger: Ds. M.W. Vrijhof Vestig je hoop op God

De teksten van vandaag: Psalm 42 en 43 en Johannes 14 : 27 – 31

Bijna iedereen heeft wel eens heimwee gehad. Je voelt je ontworteld.
Het zou ook het thema van deze psalmen kunnen zijn. Het wordt verbeeld door een hert dat smacht
naar water. De dichter smacht naar God. Hij is ver van huis. Hij wordt belaagd en bespot. Mensen
vragen: Waar is nou die God van jou? Hij voelt zich door God vergeten?
Smachten wij wel eens zo naar God dat we het uitschreeuwen?
In deze psalm staat niet dat de dichter in de fout is gegaan. Het zijn dus niet altijd zonden, die ons ver
van God verwijderd doen voelen.
Meer dan een derde van de psalmen is gevuld met klachten over onrecht en pijn, over leed, over het
gevoel door God verlaten te zijn. De psalmen zijn de stem van het verlangen naar God, het uitzien
naar Zijn koninkrijk.
Gods aanwezigheid lijkt soms als het licht van een vuurtoren, dat steeds onderbroken wordt. Je kunt
je, ondanks je geloof, soms van God verlaten voelen.
Na een reeks van klachten zegt de dichter toch tegen zichzelf: Hij is de God, die je ziet en die je redt
en hij grijpt terug op mooie herinneringen uit zijn leven.
Mooie herinneringen hebben we hard nodig, vooral als je twijfelt of wanhoopt.
In deze psalm wordt de klacht een lofprijzing. De klacht blijft staan, want het leven is soms zwaar en
ingewikkeld, maar er komt iets bij, de lofprijzing, zijn heimwee naar God, zijn hoogste vreugde. De
levende God van Wie wij geloven, dat Hij in Jezus Christus ons diepste heimwee heeft vervuld.
Dat mag moed geven in tijden van nood en onrust. Jezus weet van de nood in ons bestaan, die ons
soms zoveel verdriet geeft. Om ons moed te geven, breekt Hij ons het brood, en reikt Hij ons de
beker. Dat is meer dan een herinnering. Ze zijn door de kracht van Zijn Geest tekenen van zijn
levende aanwezigheid in ons midden.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 18 augustus
• Preek van de week, zondag 11 augustus
• Preek van de week, zondag 28 juli
• Preek van de week, zondag 21 juli
• Preek van de week, zondag 14 juli