Voorganger: Ds. B. Luiten Knielen bij de kribbe
De tekst van vandaag: Lucas 2 : 1 – 20

U kent de beelden wel van vluchtelingenkampen. Overvol, overal tenten, gebrek aan alles, maar de
mensen kunnen nergens anders heen. Hulpverleners kunnen er wel uit. Zij hebben een paspoort. En
nou komt Jezus. Hij zegt tegen Zijn Vader: Laat mij daar maar geboren worden in die ellende. Hij
wordt één met de vluchtelingen. Dan kan Hij er ook niet uit, maar dat is dan ook precies Zijn
bedoeling.
Toen God de aarde maakte, was alles goed; geen ziekte, geen oorlog, geen dood. En nu kennen we al
die ellende wel en er is voor ons mensen geen uitgang. Maar God houdt zoveel van ons, dat Hij Zijn
enige Zoon zond om ons leven helemaal over te doen en ons de sleutel van de uitgang te geven. Hij
mag als onze Verlosser door de dood heen en Hij neemt ons mee. Dat is nog eens een hulpverlener.
Aardse verlossers komen niet verder dan de dood. Dat tekent onze collectieve machteloosheid om
met de zonde af te rekenen. Als wij ons nooit machteloos zouden voelen, had Jezus ook niet hoeven
te komen. De hoogtepunten voor God zijn de momenten dat je in je machteloosheid ervaart dat er
een Redder is. Jezus was God en mens tegelijk. Mens net als u en ik om ons leven helemaal over te
doen. Maar echt onbegrijpelijk is, dat God in al Zijn heiligheid (er kan voor Hem geen zonde bestaan)
Zijn Zoon in deze wereld vol zonde heeft gestuurd. Hij heeft ons leven meegemaakt, is miskend,
uitgelachen, bespot en aan het kruis geslagen en Hij had bewust geen paspoort bij zich.
Als je weer eens vastloopt in je gedachten, laat je dan meenemen door de engelen met een loflied:
Ere zij God, in de mensen een welbehagen. In alle mensen, “heel het volk”. Hij heeft lief als een
vader. Hij is gekomen voor de herders, voor u en voor mij. En daarom knielen wij in soberheid en in
diepe vreugde aan Zijn kribbe.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 24 december
• Preek van de week, zondag 17 december
• Preek van de week, zondag 10 december
• Preek van de week, zondag 3 december
• Preek van de week, zondag 26 november

Voorganger: Ds. A. Dingemanse God geeft adventsgeloof
De tekst van vandaag: Lucas 1 : 5 – 25 en 57 – 64

Vandaag gaat het over hoe God werkt in onze persoonlijke geschiedenis en in ons geloof.
Zacharias is een ongelovige gelovige, die wordt ingeschakeld in Gods plan.
Het woord “evangelie” betekent “een totale verandering”. Iets om blij van te worden. Die
verandering begint bij een stel oude mensen in wiens leven het gebed heel belangrijk was. Fijne
christenen zouden we vandaag zeggen. Ze hadden geen kinderen. Zacharias mocht in de tempel het
reukoffer brengen. Het hoogtepunt in het leven van een priester. Buiten staan de mensen te bidden
om Gods ingrijpen, om Zijn redding. Dan verschijnt Gabriël en zegt: Jouw gebed om een kind te
ontvangen is verhoord. Jij krijgt een zoon, die de komst van de Redder zal voorbereiden. Zacharias is
in de war. Hij kan het niet geloven. De leeftijd, waarop Elizabeth en hij kinderen konden krijgen is al
lang voorbij. Maar God hoort onze gebeden en onthoud ze en verhoort ze op Zijn tijd.
Omdat Zacharias het niet gelooft, wordt zijn stem hem ontnomen. God brengt soms iets moeilijks in
ons leven om ons geloof te versterken.
De geboorte van Johannes was onderdeel van Gods plan. Hij overziet het geheel en gebruikt Zijn
kinderen in de aanloop naar de komst van Zijn koninkrijk.
En hij schakelt ons in. Reken er maar op, dat als God iets in ons leven doet, dat hij een doel met je
heeft.
Zacharias en Elizabeth hebben de taak, die God hun gaf, geaccepteerd. Ze noemen hun zoon, in
tegenstelling tot de traditie, Johannes. De engel heeft het 9 maanden eerder voorgeschreven en
Zacharias gehoorzaamt omdat hij gelooft in Gods plan. Dan is zijn spraak weer terug en volgt een
lofzang op de Heer.
Herkennen wij dat? Dankbaarheid en blijdschap als we merken dat God in ons leven werkt? Laten we
bidden en zingen, dat Gods licht ons komt beschijnen, dat wij geloof krijgen doordat Jezus is
gekomen om Gods vergevende liefde te laten zien. God is er en Hij laat nooit meer los.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 17 december
• Preek van de week, zondag 10 december
• Preek van de week, zondag 3 december
• Preek van de week, zondag 26 november
• Preek van de week, zondag 19 november

Voorganger: Ds. D. Visser Liefde doet leven
De tekst van vandaag: 1 Johannes 4 : 7 – 21

Belijdenis doen is niet vanzelfsprekend. Geloven is iets persoonlijks, maar je doet het ook samen. In
de tekst van vanmorgen klinkt duidelijk door, dat je als gelovige diep overtuigd bent van de liefde van
God, die in de wereld is gekomen door Jezus. God is op z’n best in het kleine, het menselijke, het kind
worden.
Veel mensen zien liefde als een gevoel waar je warm van wordt, maar liefde is veel meer een daad,
actief zijn in de werkelijkheid van elke dag.
Zo is het ook met de liefde tot God. In de kerk hoor je er elke keer van. Toch zit het niet bij iedereen
goed. Johannes spitst dit toe tot het gebrek aan liefde tot elkaar in de gemeente.
De liefde tot God en de liefde tot de naaste horen bij elkaar. God wil ons eerlijk maken tegenover
Hem, tegenover elkaar en tegenover onszelf. Jezus is gekomen en Hij is voor ons aan het kruis
gegaan. Daarom vieren we Kerst. In onze werkelijkheid draait het om Hem. Jezus is God op Zijn best.
Als je dat gelooft, geeft dat leven, opluchting. Het gaat om de liefde tot de naaste. Het gaat om hoe
je vandaag de dag gemeente bent en hoe je met hart en ziel aan Jezus en aan elkaar verbonden bent.
Dat laatste is de toets of het eerste echt waar is. Als je je naaste niet lief hebt, ken je God niet. Want
God is liefde. Hij geeft leven, vrede en vreugde.
Misschien zegt u, dat past helemaal niet bij mij want mijn hart is vol onrust, onvrede en verdriet door
alles wat ik heb meegemaakt en moet doorstaan. Toch wil God ons zo nabij zijn, dat het de basis is
om op te staan. Trouw en toegewijd aan elkaar. Dat we er van doordrongen zijn dat God ons in Jezus
alles biedt, wat we nodig hebben: vergeving en Zijn Geest. En die Geest leert ons God en elkaar
liefhebben. Gods liefde doet leven.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 10 december
• Preek van de week, zondag 3 december
• Preek van de week, zondag 26 november
• Preek van de week, zondag 19 november
• Preek van de week, zondag 12 november

Voorganger: Ds. J. Groenleer Niet ik, maar Hij!
De tekst van vandaag: Jesaja 40 : 1 – 8 Johannes 1 : 19 – 28

Johannes de Doper komt over als een excentriek figuur. Het evangelie zegt: Hij is getuige van het licht
van God, dat in de wereld komt.
De massa loopt voor hem te hoop. Ook de godsdienstige leiders komen er op af en vragen wie hij is.
Bent u de Messias? Nee, zegt Johannes, dat ben ik niet. Hij verklaart het heel plechtig en openlijk.
Wie ben je dan wel? Ik ben de stem die roept in de woestijn: “Maak recht de weg van de Heer”.
De gebeurtenissen laten alle licht vol op Jezus vallen. Johannes is het niet zelf. Geen Elia, geen
profeet, geen redder, geen Heiland.
De kerk heeft iets zinnigs te zeggen voor de wereld om haar heen en de gemeente getuigt er van,
maar we moeten niet vergeten, dat wij het niet zijn, die woorden van eeuwig leven hebben. De kerk
is niet het instituut waardoor het koninkrijk van God dichtbij is gekomen.
Er ontbreekt bij ons nogal wat. Onze armoede wordt openbaar in het licht van Jezus.
Johannes tekent ons leven als een woestijn. Wij staan machteloos bij allerlei ellende in de wereld.
Luther zei: Wij zijn bedelaars. Een bedelaar gaat daar naar toe waar wat te eten valt. En de ene
bedelaar wijst de andere de weg. Dat is de functie van de kerk. Elkaar wijzen naar Hem bij wie het
brood is. Hij is het licht en het leven, de verzoening en de vernieuwing. Omdat je met God als bron
van al het goede te maken hebt.
In de woestijn van de wereld is er toch feest met brood en wijn. God reikt ons die tekenen aan als
een zichtbaar bewijs, dat Hij ons goed wil doen en genadig is.
De maaltijd vieren is openlijk verklaren dat je een bedelaar bent, maar ook, dat je wilt leven als een
getuigenis, die op Christus wijst
Hoor de stem, die roept in onze woestijn en waar Hij komt wordt de woestijn een bloeiende tuin.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 22 oktober
• Preek van de week, zondag 15 oktober
• Preek van de week, zondag 8 oktober
• Preek van de week, zondag 1 oktober
• Preek van de week, zondag 24 september

Voorganger: Ds. D. Visser Hou vol!
De tekst van vandaag: Hebreeën 11 : 13 – 16 en 12 : 1 – 3

Samenvattend komt Hebreeën 12 : 1 – 3 neer op het volgende:
 Wij zijn door een menigte geloofsgetuigen omringd.
 Wij moeten de zondelast, waarin we steeds weer verstrikt raken, van ons afwerpen.
 Laten ook wij met volharding de wedstrijd lopen, die voor ons ligt.
 Laten we daarbij de blik gericht houden op Jezus de “grondlegger en voltooier” van het
geloof.
 In plaats van de vreugde, die Hij had in de Hemelse heerlijkheid, heeft Jezus onder het kruis
volhardt en de schande ervan aanvaard.
 Laat tot u doordringen hoe Hij heeft volhard, toen de zondaars zich zo tegen Hem verzetten,
opdat u niet de moed verliest en het opgeeft.
Het woord volharding vormt de hoofdmoot van de tekst. Waarvoor en voor hoe lang?
God zegt tegen ons: Er komt een einde aan de zonde en ellende. Als je in Jezus gelooft, is dat
eigenlijk al begonnen. Hij wil dichtbij zijn met Zijn troost en kracht. Ook in tijden van ellende. Er is
perspectief.
De Hebreeën geloofden het wel, maar raakten teleurgesteld en aan het twijfelen. De uitdaging is om
toch vol te houden. Zij hadden last van traagheid in het geloof; je slaat de kerk een keer over, of je
gebed.
Bij de hardloopwedstrijd uit de tekst zijn Abraham en andere geloofsgetuigen geen toeschouwers. Zij
hebben de finish al gehaald. Die finish halen is niet een prestatie van ons. Kijk en luister naar Jezus..
Hij heeft het fundament gelegd en Hij is ook de voltooier van ons geloof.
De tekst geeft ook de kern van het evangelie weer: Jezus was bij Zijn Vader. Hij had daar kunnen
blijven, maar Hij heeft die heerlijkheid verruild voor de vloek (het kruis) en Hij heeft volgehouden. Hij
heeft het laten gebeuren en toen Hij is opgestaan is Hij teruggegaan naar Zijn Vader.
Houdt het oog daarom gericht op Hem. Ondanks wat mensen Hem hebben aangedaan heeft Hij het
heilswerk volbracht. Naar Hem opzien in geloof geeft kracht. Hou vol door het geloof in Hem.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 22 oktober
• Preek van de week, zondag 15 oktober
• Preek van de week, zondag 8 oktober
• Preek van de week, zondag 1 oktober
• Preek van de week, zondag 24 september

Voorganger: Ds. D. Visser Vrede
De tekst van vandaag: Galaten 5 : 19 – 26

Vandaag hebben we het over de vrede als vrucht van de Geest. Vrede is schaars in onze tijd.
Paulus maakt een tegenstelling tussen de Vrucht van de Geest en de praktijken waartoe de aardse
begeerte aanzet, zoals ontucht, zedelooshed, vijandschap, jaloezie, rivaliteit.
Als je al die negatieve dingen samenvat, kom je tot liefde voor jezelf, egoïsme.
Daartegenover staat de Vrucht van de Geest, de LIEFDE.
De LIEFDE kun je vergelijken met een diamant. Die heeft vele facetten en ziet er van verschillende
kanten anders uit, één geheel door God gegeven.
Die LIEFDE moet je hele bestaan domineren, zodat je vrede hebt met wie je bent en wat je hebt. Dat
kunnen wij alleen bereiken, door open te staan voor de vrede die Jezus heeft gebracht, een geschenk
van God. Dan ontdek je dat er niemand ooit zoveel liefde heeft gegeven. Het uit zich in Genade. Wij
gaan voortdurend in de fout, maar God houdt ons vast en gaat met ons mee.
In de bijbel wordt op verschillende plaatsen over vrede gesproken:
In Kolossenzen 1 staat: “Christus brengt vrede met Zijn bloed aan het kruis”. Hij ging bewust die weg.
Die daad zette alles op zijn kop en maakte alles nieuw.
In Efeze 2 staat: “Hij is onze vrede”. Joden en niet-joden moeten beide in Hem tot vrede komen.
In Filipenzen 4 staat: “De vrede van God gaat alle verstand te boven”. Wij kunnen Gods gedachten
niet bevatten, maar mogen wel met ons meedragen.
In Mattheüs 5 staat: “Zalig zijn de vredestichters”. Het leven is niet alleen consumeren. We moeten
met Gods liefde aan de slag. We moeten als vredestichters door het leven gaan.
In Galaten 5 staat “Dien elkander door de liefde”. Dat moet ons doel zijn en daarvoor moeten we
bidden om Gods leiding in ons leven. Dan verdwijnt haat en nijd en komt er vrede in ons hart.
Christus is er en Zijn Geest is er om ons te leiden. Laten we dan ook met de Geest wandelen.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 22 oktober
• Preek van de week, zondag 15 oktober
• Preek van de week, zondag 8 oktober
• Preek van de week, zondag 1 oktober
• Preek van de week, zondag 24 september

Voorganger: Ds. M. Oppenhuizen
Thema: Gods bescherming
De tekst van vandaag: Psalm 121 en Thessalonicenzen 5 : 15 – 24
God beschermt en bewaart. Niet dat je dan geen bulten en builen zult oplopen. Iedereen raakt
beschadigd door het leven. God kan heel veel toelaten in een mensenleven. Het gaat je, ook als
christen, niet altijd voor de wind.
De bijbels is wat dat betreft realistisch. Er komen veel beschadigde mensen in voor. Iemand heeft het
eens zo uitgedrukt: “Je kunt wel vallen, maar niet uit Gods hand”, want bij God is iedereen kostbaar,
beschadigd of niet. Hij gaat daarin heel ver. We zijn soms slachtoffer, maar soms ook daders.
Jaloezie, verbittering en hebzucht hebben ook ons in de greep. We dalen daardoor echter niet in
waarde voor God. Al krijgen we een rafelrandje. Hij wijst ons niet af maar biedt ons Zijn troost en
vergeving.
Hij zoekt ons op en vergeeft. Het ligt niet aan Hem als een mens op de schroothoop belandt. De doop
beeldt uit, dat God van ons houdt. Het water staat symbool voor het reinigen van de zonden. Dank zij
Jezus woont de Heilige Geest in ons. Wie zich door God laat bewaren, mag wonen in zijn liefde.
Bewaren betekent niet, dat ons niets overkomt. Als ons iets overkomt, kan de gedachte opkomen
van “God kijkt wel om naar anderen, maar niet naar mij.”
De doop bevestigd niet alleen de band met Christus maar ook met de gemeente. In de gemeente
moeten de leden elkaar ondersteunen. God is getrouw en geduldig. Als we Zijn woorden spreken
ontdekken we ook wie Hij is. In de samenkomsten horen we samen wat God vindt. De liederen laten
zien, wie Hij is. Er moet ruimte zijn om elkaar in Christus te vinden. Ook bij twijfels, vragen of onze
pijn. We moeten ons daarin kwetsbaar durven opstellen. We moeten ons voor elkaar inzetten zonder
je op te dringen en zonder te mopperen.
Laat je door God beschermen en bewaren. Dien daarin elkaar en God zelf wordt dan hoe langer hoe
meer waard voor ons.

Kijk in het archief kerkdiensten om de hele kerkdienst te kijken en te beluisteren.

• Preek van de week, zondag 22 oktober
• Preek van de week, zondag 15 oktober
• Preek van de week, zondag 8 oktober
• Preek van de week, zondag 1 oktober
• Preek van de week, zondag 24 september